تحلیل ویژگیهای اجتماعی و اقتصادی و کیفیت سکونتگاهی حاشیه نشینان در راستای توانمندسازی؛ نمونه موردی ( ناحیه 3 از منطقه 3 شهرداری مشهد )

حاشیه نشینی یکی از پیامدهای شهرنشینی بدون برنامه است این پدیده که در پی مسائل و مشکلات اقتصادی و اجتماعی از قبیل جریان سریع شهرنشینی و مهاجرت روستائیان و ساکنان شهرهای کوچک به کلانشهر ها بوجود می آید ، باعث شکل گیری بسیاری از مشکلات فرهنگی و امنیتی می گردد، به گونه ای که در حال حاضر یکی از مسائل بغرنج کلانشهر های ایران من جمله مشهد محسوب می گردد . در جوامع ماقبل صنعت فعالیتهای تولیدی خاص مناطق روستایی بود و در این مناطق کشاورزان قسمت عمده نیروی کار را تشکیل می داد . ایران بعد از جنگ جهانی دوم با ورود صنعت نوپا که یک عنصر وارداتی از اروپا بویژه کشور انگلستان بوده با رشد سریع جمعیت و مهاجرتهای وسیع از روستاها به سمت شهرها مواجه شد که براساس نتایج مطالعاتی وزارت مسکن و شهرسازی طی این مهاجرتها حدود 6ملیون نفر حاشیه نشین در پیرامون شهرهاپدیدار گشت ، در نتیجه رشد صنعت در شهرها مشاغل جدید در شهرها فزونی گشت و نیاز به نیروی کار در شهرها افزایش یافت و به این ترتیب مهاجرت های گسترده ای آغاز گشت .در این بین مهاجرانی که وضع اقتصادی آنها خوبی داشتند توانستند در متن شهر سکونت گزینند اما افرادی که توانایی مالی خوبی نداشتند مجبور به سکونت در پشت دروازه های شهر در مناطق حاشیه ای شدند از آنجا که مدیریتی مناسب و برنامه ریزی شده بر این پدیده اعمال نشد روز به روز گسترش یافت و در حال حاضر بصورت یک معضل ، گریبان گیر مدیران و مسئولان شهری شده است . از سویی دیگر عدم خدمات رسانی و بی توجهی سازمان های خدمات رسان شهری و عدم نظارت آنها بر گسترش بی اندازه سکونتگاهای غیر رسمی و افزایش جرم و جنایت در این محلات بستر ساز زندگی سخت و مصیبت بارحاشیه نشینان شده است . حاشیه شهر مشهد طبق سرشماری سال 1385 جمعیتی در حدود 820 هزار نفر را در خود جای داده است که در حال حاضر این جمعیت از جمعیت 20 مرکز استان و جمعیت 4 استان کشور بیشتر می باشد و این موضوع زمانی برای مدیران شهری حائز اهمیت خواهد بود که به نقش زیارتی و گردشگری این کلانشهر پی ببرند که از ملزومات اصلی این گونه شهرها وجود امنیت کافی در کلانشهر می باشد ، این در حالیست که حاشیه شهر مشهد با توجه به ویزگیهای حاکم بر ان امنیت این کلانشهر را تهدید و حتی حیات این شهر را به مخاطره می اندازد . در این با بررسی هایی که در ناحیه 3 از منطقه 3 شهرداری مشهد انجام شد به این نتیجه رسیدیم که افراد با سطح بهداشت بالا و سطح سواد بالا بیشتر تمایل به مشارکت دارند و همچنین افرادی که کیفیت واحد مسکونی انها در سطح پایینی است به علت اینکه از یک طرف خوب زیستن در ذات آنها می باشد و از طرف دیگر توانایی مالی آنها پایین می باشدبه همین علت روی به همکاری با شهرداری می آورند تا بلکه از این طریق بتوانند سطح کیفیت سکونت خود را بالا ببرند .در این بین برای اینکه بتوان ادعاهای بالا را اثبات نمود با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ای را تعیین کرده ایم تا صحت کار خود را اثبات کنیم .